Ik kan wel aardig omgaan met onverwachte dingen. Denk ik. Ik moet altijd wel even wennen. Als ik bijvoorbeeld een nieuwe telefoon heb die totaal anders werkt dan de vorige, dan heb ik eerst een licht autistische ‘Waarom is alles anders?!’ reactie, maar zodra die is weggeëbd dan schik ik me meestal wel in de nieuwe situatie. En vaak is die nog beter ook.
Dat basisvertrouwen in m’n eigen flexibiliteit is er dus wel, maar als ik denk aan mijn doel dit jaar – het IJsselmeer overzwemmen (zie de introductieblog) – dan begint er toch wel iets te kriebelen. Heb ik wel enig idee waar ik aan begin? 22 kilometer aan één stuk in een knettergroot meer, wat kom ik onderweg dan allemaal tegen? En hoe train ik mezelf om te gaan met die verrassingen onderweg, terwijl ik nu nog niet weet wat ze gaan zijn?
Verrassingstraining
Claudia van Zwemanalyse had het toffe idee om bewust te gaan trainen op ‘omgaan met het onverwachte’, in de vorm van een verrassingstraining. Ik kreeg de instructie om naar het zwembad te gaan en 2,5 uur vrij te plannen. Ik had envelopjes mee met opdrachten die ik pas in het zwembad mocht openen, en ik mocht de volgende envelop pas openen als ik de opdracht in de envelop ervoor had uitgezwommen.
Onmiddellijk bedacht ik allemaal opties en verwachtingen: het zal vast lang zijn, misschien veel setjes van dezelfde afstand, en wat langere stukken. Die verwachtingen komen vaak vanzelf, en die baseer je natuurlijk op wat jij kent en normaal vindt. Ik dacht een aardig beeld te hebben van wat de training zou inhouden, dus ik maakte me eigenlijk niet zoveel zorgen. Zo verrassend zal het toch niet zijn?
Oeps…
Het lastige is natuurlijk dat iedereen een ander beeld heeft van wat ‘normaal’ is, en verwachtingen die voor jou heel logisch zijn, zijn dat niet altijd voor iedereen. Het begon dus met een heel ‘normaal’ inzwemprogramma, en daarna 2 kilometer aan één stuk. Best een stukkie, maar te doen. Toen kwam de volgende envelop: 4 kilometer. Oeps…serieus? Vier kilometer aan één stuk in een 25-meterbad? Dat zat even niet in m’n rijtje met verwachtingen. Verdorie.
Breathe, divide & conquer
Mijn gedachten gingen alle kanten op: Dat is ver! 160 baantjes…Heb ik die afstand al weleens gezwommen? Wat als ik het niet haal? Wat betekent dat? Het IJsselmeer over is wel 880 baantjes! Dat is pas ver! En nu twijfel ik al. Hoe moet dat dan?
Dit soort gedachten komen veel makkelijker in een onverwachte situatie, en ze kunnen makkelijk een loopje met je nemen en je hele vertrouwen onderuithalen. Als je commitment niet groot genoeg is om iets te doen, dan haak je soms ook af op zo’n moment. Maar ik wilde deze training écht uitzwemmen, dus met het volgende 3-stappenplan kreeg ik mezelf weer back on track.
- Breathe – focus op je ademhaling om de gedachten stop te zetten, en je aandacht terug te brengen naar jezelf.
- Divide – breek het geheel op in kleinere stukjes om het behapbaar te maken, dus stel tussendoelen voor jezelf. Zo kon ik dit opdelen in 4x 40 banen, en koos ik een techniekfocus voor elk deel.
- Conquer – focus op het hier en nu, en kijk zo ver als het einde van het stuk waar je nu mee bezig bent. Elk stuk dat je afvinkt is weer een overwinning, en brengt je een stap dichter bij het behalen van het uiteindelijke doel. En dan kom je er wel, stapje voor stapje.
En dat stappenplan had ik nodig! Vooral toen ik 1200 meter van de 4000 had gezwommen, en het bad personeel me het water uit trok om te wisselen naar het andere, 4 graden warmere bad. Pfff, extra oefening in omgaan met het onverwachte!
Vertrouwen
Je kan dus misschien niet voorspellen waar je allemaal mee te maken gaat krijgen in een wedstrijd, maar je kan jezelf wel heel goed trainen in omgaan met onverwachte omstandigheden. Zo leer je snel te switchen. En het mooie, zo’n verrassingstraining is nog leuk ook!